Δημοτικό Σχολείο Κολλινών (http://vlachokerasia.blogspot.com) |
Δεν είναι ευχάριστο το συναίσθημα για κανένα Κολλινιάτη, αλλά κυρίως για όλους εμάς που μεγαλώσαμε εκεί και μάθαμε τα πρώτα μας γράμματα στο διώροφο πέτρινο σχολείο. Για όσους παίξαμε στο προαύλιο στα διαλείμματα. Ήπιαμε νερό στις εποχές της λειψυδρίας από το πηγάδι του μπαρμπα-Μίμη με τον ανεμομόμυλο. Σπάσαμε μερικά τζάμια στις άδειες αίθουσες. Παίξαμε κρυφτό στον ρημαγμένο δεύτερο όροφο, πριν του δώσει ζωή και πάλι ο Σύλλογος Φίλων της Σκιρίτιδας. Ματώσαμε κεφάλια, χέρια και πόδια παίζοντας μπάλα, πετώντας πέτρες και χτυπώντας ξύλινα σπαθιά. Κλέψαμε κεράσια και σύκα από τα δέντρα των γειτόνων. Καταγδαρθήκαμε στους αβατιώνες ψάχνοντας μια χαμένη μπάλα, ή το κρυμμένο πηγάδι στη στροφή. Φάγαμε πεινασμένοι το μεσημέρι καυτό ψωμί που μόλις το ξεφούρνιζαν στο Αλωνάκι.
Οι παλιότεροι θυμούνται το σχολείο να έχει εκατοντάδες μαθητές -ακόμα και τετρακόσιους- με το χωριό να βουίζει απ' τις φωνές τους στα διαλείμματα και το σχόλασμα. Οι νεότεροι περιοριζόμασταν σταδιακά σε μερικές δεκάδες συμμαθητών και η τελευταία γενιά μαθητών σε μονοψήφιο πια αριθμό. Και τώρα τα παιδιά που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού είτε μεταναστεύουν στην Τρίπολη είτε πηγαινοέρχονται από 5 χρόνων καθημερινά στη Βλαχοκερασιά, για να ξεπεράσουν τα δικά μας 60.000 χιλιόμετρα που διανύσαμε τα επόμενα έξι χρόνια της σχολικής μας ζωής, για να πάμε στο Γυμνάσιο της Βλαχοκερασιάς και το Λύκειο της Τεγέας ή το Τεχνικό Λύκειο της Τρίπολης.
Τώρα πια το σχολείο μας χρησιμεύει μόνο ως έδρα του Συλλόγου για τα γραφεία του και τις εκδηλώσεις του (ευτυχώς χάρη σ' αυτή τη χρήση δεν έχει ρημάξει και συνεχίζει να προσφέρει στην Κολλίνα) και ως εκλογικό κατάστημα κάθε φορά που η υδροκέφαλο κράτος θυμάται να ζητήσει την ψήφο και των λιγοστών πια κατοίκων των χωριών.
Τώρα πια το σχολείο μας χρησιμεύει μόνο ως έδρα του Συλλόγου για τα γραφεία του και τις εκδηλώσεις του (ευτυχώς χάρη σ' αυτή τη χρήση δεν έχει ρημάξει και συνεχίζει να προσφέρει στην Κολλίνα) και ως εκλογικό κατάστημα κάθε φορά που η υδροκέφαλο κράτος θυμάται να ζητήσει την ψήφο και των λιγοστών πια κατοίκων των χωριών.
Αυτά για σήμερα. Θα ακολουθήσουν κι άλλες σχολικές αναμνήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου